Hayatımızın çeşitli demleri gelir geçer. Belki bir kısmında büyük bir darlık, yokluk, imkânsızlık vardır.
Gençliğiniz, dinamikleriniz bu sıkıntıları aşmanız için bir engel değildir.
Kısmetinizi arar bulursunuz!
Darlıklar, varlıklara kavuşur veya kavuşmaz; önemli değildir.
Yerde yatarsınız, kuru ekmeği tuza banarsınız, karnınıza taş bağlarsınız, hiç önemli değil!
Ama yaşlılık?
Karacaoğlan; “Bir ayrılık, bir yoksulluk, bir ölüm” demiş! Birbirinden seçememiş; hangisi kötüdür diye!
Ama ne kadar yaşlanmış, ne kadar yaşlı görmüş; bilemem elbette!
Yaşlılık; zor ki ne zor! Hem yaşlıya hem bakanına!
Bebeklere Allah bir sevimlilik vermiş!
Gülmesi, ağlaması, oynaması bir hoş bir sevimli gelir insana!
Çişi kakası bile bir başkadır, kokmaz, bulaşmazdır!
Altı değişilir de cam bile açmazsınız!
Doktorların muayene odaları bile oyuncaklarla, güler yüzlü resimlerle süslüdür!
Gülerler; insanların yüzlerine!
Doktor amcası bile pışı pışı yapar; bıcı bıcı gibi!
Pediatrisleri bebekleri severler, başlarını okşarlar, gülücükleriyle karşılar, gıdıklarlar ve gülerek uğurlarlar. Kilosu, baş çerçevesi, rengi, gelişimi titizlikle izlenir, takip edilir, kayıt tutulur!
Ama yaşlılık öyle midir?
Yüzü gergin, endişeli, yalnızlığının izlerini görürsünüz ta uzaklardan!
Misafirleri bile yüktür!
Hele parası, varislere kalacak mirası yoksa!
Tuvaleti kirletir; ezilerek, üzülerek; temizlerken kendinize beddua edersiniz!
Bir geriatri vardır!
Hangi hastanededirler geriatrisler ben görmedim!
Yaşlı hastayı götürürsünüz, yaşı sorulur; sonra şikâyeti!
Sonra normal denir, takip edeceğiz, yapacak bir şey yok derler!
Zaten siz de bilirsiniz bazı şeyler hiç düzelmeyecek, daha da kötüye gidecek; gene de istersiniz ki; bir yardım, bir işinizi kolaylaştıracak öğüt!
Hasta kanserli veya felçli veya her ikisi! Doktorlar artık evinize götürmeniz gerektiğini söylüyorlar!
Evde ağrısı, yemesi, içmesi varsa ilaçları size emanet!
Hastane ve doktor haklı; çünkü yatacak yer yok!
Hastanın ölümüne kadar yatırmaları, ilgilenmeleri mevcut hastanelerde mümkün değil!
O zaman devletin huzur evi, hastaneler dışında yaşlı hasta bakımıyla ilgili ek ünitelerin olması lazım!
Bir serum, bir iğne ihtiyacının karşılanması lazım; evde bakım örgütleri ile olacak gibi değil!
Ben kaç tane tanıdığım kanser hastasının evde öldüğünü biliyorum! Ağrıları, inlemeleri, hasta sahibinin çaresizliğini; biliyorum.
Yüzüne bakarak hastasının ölmesini beklemek bu çağa göre değil artık!
Geriatri hastaları daha çok ciddiye alınmalı, devlet şefkatli elini uzatmalıdır!
