Kadın; anne, çocuk, evlat, sevgili ve her şey!
Çilekeş, cefakâr
Savaşçı!
Vefalı!
Bilginin ilk kaynağı; ana!
Ana; Atilla’ya hedef olarak öteleri gösteren!
Ana; kendi vicdanını oluştururken, ilk karşılaştığın bilge!
Ana; ilk Allah korkusunu sana anlatabilen; kadın!
Senin için uykusunu, hülyasını, konforunu terk eden; ana!
Dayak yediğinde ailesi dağılmasın diye feryadını gözyaşlarıyla birlikte leçeğine silip; kendi sesini boğan; ana!
Namusu için katlanan; ana!
Kokudan, dışkıdan, idrardan, yaradan, vücut akıntılarından iğrenmeyen; insan!
Gerisini sınıflamıyorum; değmez!
Kadın böyle, ana böyle de baba ya da adam; farklı mı?
Bu zor hayat şartlarında kahraman ana-babalardan söz ediyorum!
Kahraman hayatta kendinden başkasını düşünen, uzak ya da yakınlarına elini uzatan herkes!
Ben her zaman günleri tek güne sığdırıp bir günlük hatırlanmayla, hediyeli, edebiyat parçalayıp çakma kutlamalarla bir yere ulaşmaya çalışmanın riya olduğunu düşünürüm!
Asrın riyası; sever görünmek, uygarlığın gereği sanarak sus payı bir rüşvet vermek, korkudan mış gibi yapmak!
Riyakâr, hiçbir şeyi hak etmemiştir; ne kadın, ne erkek ne ana; maalesef!
Ancak hakkı olanın hakları da bu şekilde teslim edilemez!
Ancak senede bir gün anmakla kadınlığın, analığın, babalığın hakkını teslim ettiğimi düşünürsem; ayağı öpülmeği hak eden bu insanlarla alay etmiş olurum!
Ve insanları da ırk, dil, din, mezhep ayırmadan sadece iyi ve kötü insan vardır diye düşünürüm!
Kötü de olsa hiçbir kadın; insan, hiçbir hayvan veya canlı asla şiddeti hak etmiyor!
Sertliği reddediyorum! (Kanunların yeterli olduklarını değil uygulanmadığını düşünüyorum.)
Kutladığım insanlar; her zaman iyi insanlar olmuştur; olacaktır!
Ne alaka derseniz bilmem ama bence okumak lazım; kitap okuyalım; hepimiz, her gün!
Hem iyi bir ana, hem iyi bir kadın hem iyi bir baba olmak, kısacası insan olmak için; okumak, okumak, okumak!
Başka yol bilmiyorum!