“On tane kadın alacaksın, yüz çocuk yapacaksın, beş onunu feda edeceksin, kral gibi yaşayacaksın, kral olursun kral”!
Bunu söyleyen bir baba, daha doğrusu bir müsvedde! Hatta atık!
İnsan diyeceğim, içim elvermiyor! Sözü şiddet, insana saygısızlık, hayata küfür, cehalet içeriyor! Dört kitaba hatta tanrısız hiçbir dini öğretiye, hiçbir ahlaka, felsefeye uymayan insanlık dışı!
Ne yapacaksın ki; anne veya baba; babalar gününü kutlamak lazım(!).
Bir başkası kendisi ortalarda olmayacak –ki öyle anlaşılıyor- “x şartlar olursa; çocuklarım bellerine bomba bağlayacaklar” diyen de baba!
Dışarıda karnını doyurarak eve giden, sonra annelerini çocuklarının gözü önünde deviren adam da kendisini baba diye tanımlıyor; belki de babalar gününde aranma veya hediyeler bekliyor! Ne diyebiliriz; kanun karşısında ve fizyolojik olarak baba; babalar gününü kutlamadan olmaz; kutlu olsun(!)
Aslında okurken, yazarken veya düşünürken bazı kelimelerin anlamı üzerinde tekrar düşünmek zorunda kalıyorum.
Kelimeler o kadar önemli ki!
Direkt manaları, kastettiği, işaret ettiği, tamamlandığı, anlamı karşılayamayan kelimeler!
Mesela anne, mesela baba, evlat! Doğurarak veya doğurtarak anne baba olamazsınız! Doğarak evlat da olamazsınız!
Anne, baba, evlat kelimelerinin oldukça saygın sorumlulukları var; görevlerin belki de en kutsalı; onun için tanımlarken fizyolojik bir hadiseden çok eğitimli ve terbiyeli bir mana derinliği, bir kutsal emanet gözü kullanmamız gerekir!
Mesela; şiddet! Bu kelimeden ne anladığımız o kadar önemli ki!
Bu kelimenin altında neler olduğunu, her harfini onla çarpıp, bileşeniyle toplasam bile ihtivasını tam olarak anlatamam galiba!
Baştan sona ömürlerinde mutsuzluğa mahkûm olmuş, dağılmış, kişilik bütünlüğü oluşturamayacak insanlar! Dünyaya dost gözüyle bakmaları, güven duygularının gelişmesi mümkün olmayan hayatlara sahip insanlar!
Şiddet dediğin birkaç yumruk, bıçaklı, kamçılı, silahlı yaralamadan vücut bulan kanlı gözyaşları değil; ilerisi daha korkunç ve tamiri imkânsız derin yaralar açan bir eylem içeren kelime; şiddet!
Veya adalet!
Çok basit bir kelime adalet; üç hecelik!
Dünya adalet üzerinde dönüyor! Öyle öküzün, balığın üzerinde değil! Gerçi öküzle balık; felsefi derinlikte beslenmeyi anlatıyor; insanoğlu o derinliği ve anlamı değiştirerek bir de ortama sinek ilave etmiş ve depremlerden sorumlu tutmuş! Gülmeyin buna ciddi ciddi inanan insanlar gördüm. Sakalı, cübbesi, eşek yükü kadar kitaplığı vardı; ne yazık ki irfanı yoktu! Ama lakabı; baba idi!
Babalar gününde anmış olayım; hakkı kalmasın(!).
Bazılarının aklına nedense adalet dendiği zaman hemen kafa kol kesme gelir!
Hak edenin hak ettiği mevkii vermemektir mesela adaletsizlik! Hak edenin hakkını vermediğin zaman zaten toplumun kafasını kolunu kesmiş oluyorsun!
Kendi çocuğunu işe, okula yerleştirmek için sınav ayarlarıyla oynuyorsun ya; tanıdıklar, para, takas, eşya vs işte adaletin can damarını keserek; toplumun bütün dengesini alt üst ediyorsun; sevgili baba; senin de babalar günü kutlama hakkın var; tabii ki (!)
Dünyanın çivisi adalettir, bu çiviyi söker veya yerinden oynatmaya çalışırsanız; dünya başımıza yıkılır; sadece altta kalanın canı çıkmaz; üstte kalanın hasarı alttakine de benzemez!
Babalı, babasız hayatlarımız devam ediyor!
Senede bir gün “baba” hatırlayanlara sözümüz yok; kim ne ekerse onu biçer der geçerim!
Babasını yaşlılığında, hastalığında, düşkünlüğünde bir kişinin üstüne yıkıp; kenardan köşeden seyreden, bahane üreten, kıvıran evlatların da babalar günü kutladıklarına eminim; bu da ayrı bir baba düşüncesinden kaynaklanan davranış olabilir!
Baba olmuş kendisi, babalıkla alakası yok; sosyal medyada cirit atan mesajlardan bakıyorum; analık, babalıktan haberi yok analar babalar gününüz kutlu olsun(!). Bayramdan habersiz bayram, cumadan habersiz cuma, adaletten habersiz hâkimler, avukatlar günü kutlar gibi!
Miş gibi!
Babamsı babalar; her şey vitrinlik, göstermelik; amaç kapitalizme hizmet!
Siz gene de sözlerimi üstünüze tam olarak almayın!
Saygıyla, nezaketle, adaletle, şiddetten uzak bütün günler kutludur; inanıyorum!
Gerisi ana baba gibi, para servet gibi, kariyer veya hayatın kendisi gibi emanet!