(Bugün de gene bir ambulansa yol açamayan, yol vermeyen ve hala aracıyla ilerlemeğe çalışan insanlara şahit oldum)
Özel günlerle ilgili yazıları hemen yazmaktansa; böyle günlerde medyayı izleyip, yetkililerin ne konuşup, ne yaptıklarına bakıp; değişenlerin ne olduğunu araştırarak, görüp öyle yazı yazmayı tercih edenlerdenim!
Ne değişecek diye merak ediyorum!
Engelliler Günü’nü alışkanlık haline getirdiğimiz pişkinliklerimizle kutladık!
Televizyonlarda konuşmalar yaptık!
Etrafımıza engelli kardeşlerimizi topladık, alkışlandık!
En azından bir şeyler yapmamız gerektiği bilincini oluşturmuş olduğumuzu düşünüyorum.
Engelliler için olumlu yapılan işler elbette vardır, yeterli değildir.
Eksiktir!
2002 yılında Malatya’ya gitmiştim. Belediye otobüs işletmeleri her hata bir adet asansörlü otobüs koymuştu! Bekledim, engelli vatandaşların otobüslere nasıl bindiklerini gördüm; onlar adına gerçekten sevinmiştim.
Bu bir hizmettir!
Üniversitelerimizde engelli öğrencilerimizin üst katlara, amfilere çıkabilmeleri için bir asansör var mı? Yoksa engelli öğrencilerimiz katlara arkadaşlarının sırtlarında mı çıkıyorlar? Tuvaletler engelli öğrencilerimize göre mi? Kat asansörleri, bina girişleri işitme engelliler için, görmeyen öğrencilerimiz için ek donanıma sahipler mi?
Yüzlerce Cami yapıyorlar; bu camilere tuvaletler yapıyorlar! Bırakın engelli bir vatandaşı biraz yaşı ileri olan normal bir insan bile kullanamıyor; çünkü onlarca basamak merdiven inip çıkmak zorunda!
Camilerin girişleri bile onlarca basamak merdivenle yapılıyor ki; yaşlılar ve engelliler herhalde girmesinler diye(!). Ecdat bizden bu konuda galiba çok ilerideydi ki; cami ve tuvaletlerini merdivensiz yapmışlar!
Bir engelli vatandaşımız herhangi bir devlet dairesine, camiye, sosyal bir tesise, genelin kullandığı başta tuvaletler olmak üzere ihtiyaç karşılamak yerlerine rahatça girip çıkabilirler mi?
Hatta ben oturduğum binada bir engelli olsam diye düşündüğümde; en az iki kişinin yardımı olmadan evime girip çıkabilir miyim sorusuna cevabım hayır olmaktadır.
Sağlam bir vatandaş olarak biz kendi evlerimize bile rahat girip çıkamıyoruz! İki üç kapıdan geçip beş on merdiven çıkıp inerek evimize girebiliyoruz!
Bu sitelerimize, evlerimize engelli bir kardeşimiz nasıl çıkabilir?
Engelli bir vatandaş bir semtten bir semte, bir hastaneye bir sosyal tesise, bir konferans salonu, bir tiyatro veya bir sinemaya nasıl gidebilir?
Tekerlekli sandalye bağışları yapanları alkışlıyorum, harika bir yardım yapıyorlar; inanıyorum! Ama gel de bir sitenin içinde bir apartmana iki üç kapı açarak, birkaç basamak merdiven inerek veya çıkarak gir de göreyim?
Alışveriş merkezlerine, devlet dairelerine, sosyal ünitelere, bütün öğrenim kurumlarına, şehir içi, şehirlerarası ulaşım araçlarına ve tesislerine, sağlık birimlerine kadar her yere mutlaka engelli vatandaşlarımızı gözeterek hayatlarını kolaylaştıracak ilaveler yapılmalıdır!
Bu işte en büyük sorumluluk belediyelere düşmektedir! Binaların girişlerine apartman sakinlerinin (apartman yöneticilerinin) engelli vatandaşlarımız için kolaylık sağlayacak düzenlemeleri bir proje dâhilinde kısa bir mühlet vererek hayata geçirmeleri sağlanmalıdır!
Bu proje Diyanet tarafından da camilerimize uygulanmalıdır!