Çok hızlı gruplaşmalar, zıtlaşmalar, kamplaşmalar, taraftar bulan ayrılık rüzgârları fırtınaya dönüyor!
Yabancı bir devlet adamı ölüyor; bizim ülke insanı kamplaşıyor!
Bir bilim veya siyaset adamı ölüyor, ülkemin insanları kamplaşıyor!
Sosyal medyada birisine birisi rahmet okuyor; “hurra” linçler, hakaretler başlıyor.
Sık kutuplaşmalar daha sık hangi toplumlarda vardır acaba?
Okuyan, araştıran, farkında olan toplumlarda çok fazla sert dilli ötelemelerin olabileceğini düşünmek yanlış olur!
Her yaşayan marka insanların mutlaka faydalı işleri, görüşleri, muhteşem(!) hataları elbette olabilir!
Aydın insan kafası inceler, araştırır, analiz eder ve eleştirir, sever veya sevmez. Seveni tam cepheden karşısına almaz, zaten hakaret gibi yersiz ve kalitesiz işlere de tenezzül etmez!
Kimisi cehennem zebanisi rolüne girerek “ateşe” atıyor, kimisi diriltip yeniden asıyor!
Düşmanlık aslında karşı tez hakkında bilgiye sahip olmamak! Belki de çürütecek bilgi veya donanıma sahip olamamaktan!
En kötü dışlamalar; aitlik duygusuyla siyasi veya içtimai sınıflara dâhil olarak karşı tarafa yapılan düşmanlıklardır. Dâhil olduğun grubun motivasyonuyla karşıya ateş püskürtmek!
Düşmanı dinleyen, adam yerine koyan, seven; düşman!
Düşmandan nefret edemeyene ait olduğu yerde düşmanlık kaçınılmaz!
Toplum eğitime muhtaç!
Toplum reel düşünmeye muhtaç!
Muhtaçlık; okuyan düşünen ve konuşan insanlığa!