Kendi kendine içen; kendi bile görmeden, içinden içendir şair... Kimse ağlamasın diye ağladığına kendi kendine; sessiz, kimsesiz, şiirsiz ağlayan, uzakta ağlayan, yakından ama yine de uzakta ağlayandır şair...
o ağlarsa yar ağlar, ana ağlar, kardeş ağlar, şiir ağlar... Ağlayan ağlar, gülen güler... Kimse ağlamasın, kimse gülmesin diye kendine ağlayandır şair...
Ismarlama şiirlere konmayan bir arı, çaresiz bir çöl yağmuru; yumruğunu, dişini, sıkıp delice savurmak isteyen fırtınadır şair...
bir yerlere şimşek düşer, bir yerlerde türküler söylenir, bir yerlerde halaylar çekilir, bir yerlerde sevişilir, bir yerlerde susulur, bir yerlerde şarkılar mırıldanır, bir yerlerde patoz atılır, bir yerlerde savunmasız bir cenin gibi yatar birileri boylu boyuna, bir yerlerde ölüme alkış çalınır cellat gülüşlerle... Şair bir yerlerdedir...
Rakı şişesinin dibinde balık olur, içmeden yarhoş olur, bekler, kırk yıl pişer yine çiğ olur...
Uzaklardan gidişinin sesi görünüyor,
Kapat kirpiklerini, kalbim üşüyor…
Dizesindeki hep sevendir şair... Adem’den bu yanan kanan, yanan, yarım kalandır... Tamamlanamayandır şair...