Allah; (CC), kendisinden başkasına ibadet etmemeyi, ana- babaya iyi davranmayı, öf dedirtmemeyi, üzmemeği ve onlara bakmayı emrediyor!
Her türlü medya organında bu İlahi emir insanlara naklediliyor!
Bakmayanlar, bakamayanlar, mazeretleri olanlar da elbette dinliyorlar!
Sadece dinliyoruz!
Ana- babaya bakmamız gerektiğine de katılıyoruz!
Ana babasına bakanları da takdir ediyoruz!
Ama ne yazık ki bakmıyoruz!
Çünkü bakamıyoruz!
Çünkü işimiz müsait değil!
Çünkü eşimiz müsait değil!
Çünkü evimiz müsait değil!
Mazeretlerimiz; İlahi emrin üzerinde bahaneler oluşturmamıza sebep oluyor!
Zaten her bir emri İlahiye de mazeretlerimiz olduğu gibi! Namaza, oruca, zekâta, hacca, helal ve haram yememe noktasına bulduğumuz mazeretler gibi ana- babaya bakma konusunda da bir şekilde mazeret buluyoruz!
İlahi emirde öyle olsaydı bazı şartlar konulurdu! Mesela: “Eşin ana- babana bakmıyorsa; bakmayabilirsin” denilebilirdi! Denmemiş!
“İşin müsaitse ana-babana bak” denmemiş!
“Ana-babana bak” emrolunmuş; emir net!
Aslında aile sistemleri kurulurken hatalı temeller üzerine inşa edilmiş ve bizim de işimize böyle geldiği için artık toplumda sosyal hayatımızda ana –babaya bakmamak adetten olmuş!
“Eşim istemiyor”; o zaman çözümü gene insanların kendileri bulacaklar; bir huzurevine, tek başına bir ev hapsine atarak bulunan çözüm çözüm değildir!
Onun yanında yatıp, yanında kalkacak çözüm lazım, gece yardıma ihtiyacı olduğunda yanında olamayacağın bir çözüm başından savmaktır!
Kapitalizmin bir gereği ve topluma biçilmiş görevi olan tüketmek, israf etmek, para harcatmak için senede bir gün uydurulan “Anneler Günü” ve bir gün de “Babalar Günü” ana-babayı hatırlamakla ne İlahi emir yerine getirilmiş olur, ne Allah’ın rızası ne de ana- babanın rızası kazanılmış olur! Zaten ana-babanın rızası kazanılmadan Allah’ın rızası söz konusu değildir!
İnsanlar; ana- babalarının ihtiyaçlarından, bakımlarından, sıkıntılarının olup olmadıklarından daha çok parasıyla ilgilendikleri için parası olmayan, mirası olmayan birçok ana- baba daha çok sahipsizdir!
Zengin ve parası varsa itibar et; yoksa boş ver birisi baksın(!); ne ala!
Ve bir gün gelecek; bugünün evlatlarının bir kısmı yarın yaşlanacak! Bu İlahi bir matematik sonucu! Vadesiyle erken yaşta ölmeyen herkes yaşlanacak!
Kimisi ettiğini veya etmediğini bu dünyada veya öbür dünyada karşılık olarak bulacak!
Ben öyle insanlar tanıyorum ki; kayınvalidesine veya kayınpederine “öcü” olarak bakıyor! Hatta evine sokmuyor, evinden kovuyor!
Sonra insanım diyor!
Senede iki üç defa telefonla hatır sorup evlatlık yaptıklarını sananlar da öyle!
El tutmak lazım ki; elimizden tutan olsun!
İlahi murat da yerine gelmiş olsun!
Doğru iş; ana- babaya bakmaktır; çok kardeşin var onlar bakmıyorlarsa bu emrolunduğun İlahi emirden insanları muaf tutmaz!
Allah, kimseye kaldıramayacağı bir emirde bulunmamıştır! Ana- babaya bakmak da kimsenin gücü üzerinde bir yük olarak yüklenmemiştir!
Ana –babaya gerektiği gibi bakmak; farzdır!
Senede bir günle bu görevi yaptığını düşünmek; komiktir!
Ana- baba bir hazinedir; bilene!
