“Sığmadın mı koskoca dünyaya/
Yükledin göçünü, göçüp te gittin/
Sensiz geçen günler döndü rüyaya/
Perde çekip gözlerimi kapattın."
Yukarıdaki dizeleri, Eğitimci- Şair Bedir Avcı’nın ikinci kitabı olan ‘Güz Gülü Gül Teyze’ isimli kitabından aldım.
Geçtiğimiz yıl kaybettiği eşi ‘Gül Teyze’ adına şiirler yazan Bedir Avcı hocam, bitmeyen sevgi, saygı ve özlemini satırlara dökmüş.
Tam kırk beş yıl aynı yastığa baş koyduğu, hayat arkadaşını Bedir Avcı şöyle tanıtıyor okuyuculara:
“Zarafetin, nezaketin, merhamet ve cömertliğin tarifi olan, keza şiirlerimin hemen hemen hepsinin esin kaynağı olan refikam, yoldaşım, sırdaşım, can yoldaşım, içtiğim aşım, arkadaşım, eşim, mahallenin çocuklarının Gül Teyzesi benim de sevgili yarim, yaranım, sevgili Gönül hanfendiye ithaf ediyorum.”
‘Bir Nesil İstiyorum’ şiir kitabının ardından Bedir Avcı, 340 sayfalık ‘Güz Gülü Gül Teyze’ isimli kitabı ile şiir severlerin karşısına ikinci kez çıktı.
Dadaşkent’teki evinin bahçesinde bu önemli günü, sevdiği arkadaşları ve dostları ile paylaşan Bedir Avcı, ‘Gülü Severdi’ şiirinde hayat arkadaşını şöyle anlattı:
“Kırılır kırmazdı, incinir incitmezdi/
Kaşlarını çatmaz sever okşardı/
Yemeyi değil yedirmeyi severdi/
Ağmayı değil, hep gülmeyi severdi/
Sevgi meleğiydi, adı Gülteyze idi.”
Dün imzaladığı ‘Güz Gülü Gül Teyze’ kitabını evde okumaya başlayan eşim Hatice, çok duygulandığını belirterek “Okurken gözyaşlarımı tutamadım” dedi.
Şiirlerde yaşayacak olan Gül Teyze için Bedir Hocamın yazdığı ‘Gülü Severdi’ şiirden aldığım son bir dörtlükle sizlere veda etmek istiyorum:
“Yalnız koyup gittin bizi Gül teyze/
Yandı gönül köşküm, döndü enkaza/
Sızlıyor yüreğim sızın pek taze/
Gönlüm razı gelmez sensiz avaza”
***