Sabahleyin evden dışarı çıktığımızda ilk gördüğümüz insanın bir gülümsemesi ile bir günaydın demesi; içimizdeki olumsuz düşüncelerin bir kısmını kovar! Sonra vücudumuzda bir mutluluk hormonu salgılanır ve güne daha mutlu başlarız. Bu insanın insana hediyesidir. Dışarı çıkar çıkmaz sert, sinirli, umutsuz, asık suratlarla karşılaşmamız, ulaşımın olumsuzluklar içermeleri ise bunun tersini yapar!
Dışarı çıktığınızda temiz bir çevre, risksiz, konforlu bir işe ulaşım yolculuğu yaptığınız herhangi bir araç insanı mutlu edecek kriterlerden birisidir.
Toplu ulaşım araçlarında sizden yaşça küçük birisinin size oturmanız için yerini verdiğinde; güveniniz artar, kendinizi değerli hissedersiniz.
Şehirlerde gördüğünüz yeşil ağaçlar, yeşil renkler arasından başlarını uzatmış rengârenk çiçekler, güller sizlere mutluluk hormonu pompalar.
Araçların yüksek sesle korna çalmaları, ses kirliliklerine sebep olan her şey; yerdeki izmaritler- sigara paketleri, pet şişeler, poşetler, kokuşan çöpler, direklerden-çatılardan sarkan düzensiz internet- elektrik kabloları insanın psikolojisi için negatif sebeplerdir.
Avrupa’nın şehir içleri genelde bunun için mini ormanlar, korular barındırırlar. Ağaçlarda yuva yapan kuşların şarkıları ne kadar güzel sinyaller verirler insanlara!
İnsanlarının (genç-yaşlı) birbirleriyle yarışabileceği park alanlarında organizasyonlar düzenlenen şehirlerde insanlar hem kahve köşelerinden kurtulur hem sigara dumanından uzak kalır hem daha çok yarışmacı ruh ve sağlıklı bedenlere sahip olabilirler. Birçok yarışma için branş seçilebilir, tercih edilebilir. Çok küçük bütçeler, masraflar ve küçük ödüllerle insanlar bir birleriyle medeni bir şekilde yarışabilirler. Hem seyir için gelen insanlar, hem yarışanlar daha çok medeni ve hem daha sosyal ve yarışmacı sağlıklı ruhlara sahip olabilirler.
Şehir içi ormanlar, korular, kuş sesleri barındıran ağaçlık alanlar, orada yaşayan insanların tercihleri ile hayata geçer!
İnsanlar böyle bir şehirde yaşamayı düşünmez, hayal etmezse; ulaşacağı sonuç ağaçsız, tramvaysız *(1), metrosuz, teleferiksiz*(2), toplu yarışmaların heyecanı olmayan bir şehirdir; Erzurum gibi!
Bu temenniler, ilçelerimiz için de aynen geçerlidir.
*(1) Büyükşehir ve tramvayı olmayan, tramvayı hayata geçirmeyen bir Erzurum, çok şık gelmiyor bana, büyük bir eksiklik diye düşünüyorum. Erzurum’da tramvay için yirmi yıl önce yazdığım yazılar vardır ama telaffuz edilmiyor ve basında da yer almıyor ne yazık ki!
*(2) Erzurum için İstasyon Caddesinden başlayan, birkaç durakla Palandöken’in zirvesine ulaşabilen bir tramvay; bu şehirde yaşayanların hakkıdır!
