Kutuplaşmanın arifesi insanlara üstten bakan kapitalist insanların “para her şeye kadirdir” zırvasıydı!
Kutuplaşmanın bayramı da kutuplaşan insanların birbirlerine silah sıkması oldu!
Yeşil kapitalizm aşısı tuttu; olan samimi Müslüman’a oldu!
Ne öğretici ne öğrenici ne de bunları seven olundu!
Aşıyı yapanlar ise sömürge düzeninin ustalarıydı.
Bu ustalar yüzlerce yıl dünyaya gözünü yeni açmış yavru ceylan karakterindeki civciv yavrularını sömürdüler, pişirmeden etlerini yediler! Ülkelerine bu civcivlerin etlerini taşıdılar; çiğ etleri üçüncü dünyadan alıp pişirdi; ikinci dünya ülkelerine pazarladılar!
Bu işin ustalarının toplu yaşama alanı Avrupa’ydı!
Daha sonra sömürü adası ABD oldu!
Sonra kapitalizmin kızılını, yeşilini icat ettiler!
Kapitalizm dünyanın bir bölümünü (Ortadoğu en başta) din’e dayandırarak kana buladı!
İnsanlar öksüz kaldı, evleri, barkları yok edildi.
Sadece yok olan; giden paramız olmadı; itibar, karakter, inanç gibi duygularımızı da yedi; kapitalizmin beyazı, karası, kızılı, yeşili!
Sonra günler koyduk; adına analar, babalar günü dedik ve bir takım mesleki günler icat ettik!
Sonra inançlarımızı belli günlere, aylara hapsetmeyi başardık! Kutsal doğum haftası gibi!
Sonra; sonra paradan ve insanlardan yeni ilahlar edindik!
Her icat edilen bidat yeni sıkıntılar getirdi ve her yeni adet analıktan, babalıktan, mesleki günler de yürüyen mesleklerden işin aslını, esasını götürdü! İş edebiyata aslen de paraya kaldı!
Hep geriye posalar bıraktı; pis kokulu!
“Oku” emrine muhalefet etmek adına elimizden gelen her şeyi yaptık!
Allah kullarını yarattı; içlerinden peygamberler seçti!
İnsanoğlu kendi cehalet devirlerinde putunu helvadan yaparken bugün de kendisinden bazı insanlara geniş yetkiler verdi!
İnsanüstü güçleri olduğuna inandı ve biat etti.
İnsanlarımız var; mübarek günleri kutlamaya çalışıyor.
Kimisi içten, samimi! Elleri açık; semada; Rabbi şah damarından daha yakın!
Kimisi gürültülü, başkaları aferin desin; istiyor!
Kimisi son yüzyılın icadı ilahili, defli; rakslı, makslı!
Kimisi uzaklardan, ötelerden haber vermeye çalışarak dini kariyer sağlamak peşinde!
Kimisi mistik duygulardan para kazanmanın peşinde!
Demem o ki; yol aynı ama yolcu kendi eliyle mumunu söndürmeye çalıştı; başardı!
Derim ki; Peygamberimizin Veda Hutbesi’ndeki iki emaneti; Kuran ve Sünnet!
Başka yok!
