Çevremiz, yakınlarımız hep vardır, bize emanettir, zimmetlidir, herkes için görevlerimiz İlahidir; kimseyi yok sayma hakkımız yoktur; işte bazılarının anlaması gereken bu emanete sahip olmanın bir seçenek olmamasıdır.
Makyavelli, insanları zekâ bakımından üçe ayırmış; “kendi başlarına anlayanlar, başkaları anlattığı zaman anlayanlar ve nihayet ne kendi başlarına nede başkalarının yardımıyla anlayanlar”!
Hayatı anlamakla ilgili birikimler, doğru bilgiler, doğru kişileri modellemeler insanlara bazı özellikler kazandırırlar ve bu yüzden bazıları bazılarına haliyle uyum sağlayamaz!
İnsanoğlu sosyal olarak mezhep, ırk, renk, soy, siyasal izm’leri icat ederek, ayrılma ihanetini kendisi icat etmiş; sonra buna inanmış, sonra kavgalar çıkmış! İnsanların ırkları, dinleri, mezhepleri, izm’leri olmamalı mı derseniz elbet olmalı; kavga etmeli ama savaşmamalı; gruplaşmamalı, ötekileri oluşturmamalı!
Bazıları birey, kendi fikri, görüşü, çözümleri var; bazısı tamamen biat etmiş; aklıyla fikriyle, düşüncesiyle!
Dünyada belli bir miktarda para var, bu para her şey için çok gerekli; bazıları bazılarının parası da benim diyor, kavgalar çıkıyor.
Bazıları insanları bana ait diye görüyor, bazıları kendilerini bazı insanlara ait görüyor! Bazı insanlar birey, bazı insanlar bağımsız değil!
Bazısı üstün karakter özellikleri ile dolu; bazıları karakter olarak daha zayıf, kendisine saygısı minicik!
Bazıları vefalı, sevecen, bazıları sevme özürlü, vefası menfaatiyle direk bağlantılı!
Bazıları duygulu, bazıları acımasız!
Bazıları acı hayatın gerçeği diyen kendisi ve sevdikleri için katlanan, sırtlanan, sırtında semer taşıyan yüksek değerli insan; bazıları hayatta egom çok değerli deyip arzularına kapılmış insan!
Bazılarının kalbi ipekten mamul, bazılarının yüreğinde nasırlar buz tutmuş!
Bazılarında biz, çok kişiden oluşturulmuş akıl, daha fazla bilgi; bazılarında ya liderin dediği ya bende bu işler böyle gider!
Bazılarında şükür noktası doğal mantıklı, bazılarında doydumsa yüzüme tükür anlayışı!
Bazıları için güzellikler hepimize ve biraz da başkasına; bazılarında olmaz öyle hep bana hep bana!
Bazılarında bana sevdanın yolları; bazılarına yağlı kurşunlar isteği!
Şiddet bazılarının kâbusu, bazılarının hayattan, biraz da kendi çocukluğundan intikamı!
Bazı insanlar adaletlidir, adaletle düşünür, adaletli konuşur, adaleti yüksekte tutarlar! Bazıları günübirlik düşünceleri ve mahalle dedikodu kokusundaki adalet anlayışlarıyla hüküm verirler!
Bazıları kendisidir! Bazıları herkes kadar kendisine yabancıdır; biraz şu biraz bu; daha çok o! Woody Allen; “Hayattaki tek pişmanlığım başka biri olmamam” demiş; niye ihtiyaç hissetmişse (!)
Bazı insanlar güleryüzlü, samimi, sevgi dolu, tatlı dilli; bazıları sözü yüzünde, asosyal ve sevgisiz, karanlık içine hapsolmuş!
Bazıları empati yapar, bazıları başkalarının acısını görmezden gelir! Çevremiz, yakınlarımız hep vardır, bize emanettir, zimmetlidir, herkes için görevlerimiz İlahidir; kimseyi yok sayma hakkımız yoktur; işte bazılarının anlaması gereken bu emanete sahip olmanın bir seçenek olmamasıdır.
Bazılarının bazılarına karşı olmak için çok sebepleri olsa da; aradaki makasın uçlarının mesafesinin daralması ile mutluluk denen ütopyayı belki de ufukta görebiliriz! Bu daha çok eğitimle, okumakla herkesin egosuna daha çok sınırlar koymasıyla olabilir!
Acılar olgunlaştırır, eğitim seviyeleri yükseltir, adaletten ayrılmamak karakterleri olgunlaştırır, şiddeti içinde öldürmek insanı insan yapar, sosyal olmak insanı değerli kılar, yumuşak huy kalbin dışa yansıması, sevgi insanın gerçek hayat pınarıdır!
