Burada esnaf olmak ayrıcalıktı. Taşmağazalarda bırak dükkan sahibi olmayı, kiralık dükkan tutmak da önemli bir özellik gerektirirdi. Kıymetli bir yer olduğu için de burada işyeri satın alan veya kiralayan esnaf illa ki zengin olurdu, yürürken parmakla gösterilirdi. Şimdilerde de öyle mi bilmiyorum ama Taşmağazalar’da dükkanlar genelde de altın ile alınır, satılırdı. O satışlar da genelde gizli ve de gizemli olurdu. Bir rivayete göre de burada bir dükkan alabilmek için anlaşmalar geceleri yapılırdı, karşılıklı anlaşma ve imzalar gecenin ilerleyen vaktinde atılırdı. Ne varki tıpkı İstiklal Caddesi’nde olduğu gibi son günlerde Taşmağazalar’da da boş dükkanlar oluştu ve eski popüleritesini kaybetti. Artık kilo işi altın yoluyla satışlar tarihe karışmış, kapanan işyeri uzun süre alıcı bulamaz duruma gelmiş. Çıkın bir gezin-dolaşın, düne kadar araya torpil konularak alınan veya tutulan dükkanların çoğunun boş olduğunu görürsünüz. Yaşanan ekonomik sıkıntıyı hemencecik anlayabilirsiniz. Sadece tıkır tıkır çalışan dükkanları mı azalmış, yürüyen adamları da azalmış o güzelim Taşmağazalar’ın..