Vedat REFAYELİ

Son zamanlarda gündem, Şeker Fabrikalarının özelleştirilmesi. Aralarında Erzurum’un da bulunduğu 25 fabrikadan 14’ü, onca koparılan yaygaraya rağmen özelleştirme kapsamına alındı. Resmi Gazetede yayınlanmasına rağmen halen daha bazılarının ‘’Bu özelleştirme kararından vazgeçilsin’’ demesini de hayret ve şaşkınlıkla karşılıyorum. İş bitmiş zira! Bu özelleştirme konusunda çeşitli kesimlerden farklı yorum ve tepkiler var. Çoğunu da fazla mühimsemiyorum açıkçası. Sanırım, çocukluğu Pasinler Pancar Bölge Şefliği’nin bahçesinde geçen eski bir Şeker ailesinin ferdi olarak bu konuda söz hakkım var ve şimdi onu kullanıyorum! Şeker fabrikası, eski cazibesinde değil ve yıllardır hem fabrikanın hem de şeker üreticilerinin atıl hale gelmesi sağlanmıştı, buna herkes seyirci kaldı. Bugün özelleştirme kapsamına alınmış olması çok doğal ve ona karşı çıkanlara’’Günaydın! Daha önce neredeydiniz’’ diyorum. Esasında elbette ki bu haliyle de Erzurum Şeker Fabrikası’nın özelleştirilmesine ben de karşıyım, fakat görünen o ki iş iten geçmiş. Bu konuda AK Parti Milletvekili Mustafa Ilıcalı’nın samimi olduğuna inandığım bir görüşüne katılıyorum. Mecliste yaptığı konuşmada ‘’fabrikanın özelleştirilmesi yerine rahmetli Menderes’in kurduğu fabrika iyileştirilsin’’ dedi, doğru oğlu doğruydu. Vicdanlı bir yaklaşımdı. Bir başka ben de iz bırakan güzel öneri de sanırım eğitimci yazar ağabeyim Abdurrahman Zeynel’den geldi. O da dedi ki eğer bu fabrika birilerine verilecekse Erzurum’a, Büyükşehir Belediye’ye, ETSO’ya, Aşkale Çimento’ya verilsin. El hak, çok isabetli olur. Son sözüm odur ki Erzurum Şeker Fabrikası’nda aslında buralara getirildik ve hepimiz de böyle bir finali doğrusu hak ettik!