Demek ki, gerçek Erzurumspor’u görmek Hatayspor maçına nasipmiş!…
Özellikle de maçın ilk 45 dakikası…
Aslında maçı Yusuf Emre öncesi ve Yusuf Emre sonrası diye de değerlendirebiliriz.
***
Bugünü kadar güçlü kadrosu ile yerlerde sürünmese de, şu ana kadar istediğini alan bir Erzurumspor da yoktu.
İstanbulspor maçının ikinci yarısındaki o muhteşem futbol ve geri dönüşün yanında, bir de taraftar desteği ile kazanılan Bolu, Adana ve Altınordu zaferleri vardı.
***
Evinde taraftarının desteği ile kazanmasını bilen Erzurumspor, deplasmanda yokları oynuyordu.
Menemen’den alınan bir puanın hiç yoktan iyidir mantığı ile çıktı Dadaşlar, Hatayspor maçına…
8. haftayı 17 puanla lider kapatan Hatay karşılaşmasının önemi çok büyüktü.
Dadaş kazanırsa aradaki puan farkı üçe inecekti.
Zaten Erkan Hoca da maç öncesinde dememiş miydi? “Altın puanlık maçlar bizi bekliyor” diye…
Öyle ya! spor otoriteleri, ulusal medya Hatayspor’u favori olarak gösteriyorlardı.
Haklılar da İlhan Palut ile devrim yapan ve son yıllarda Süper Lig için final oynayan Hatayspor, Bayram Toysal ile yoluna kaldığı yerden devam ediyor.
Bu nedenle de Kazım Karabekir’deki Erzurumspor-Hatayspor maçının adı büyüktü.
Tüm futbol kamu oyu en az Süper Lig maçları kadar meraktaydı, bu karşılaşmanın sonucunun nasıl biteceği konusunda.
***
Evet! 9. Haftanın derbi maçına Dadaş fırtına gibi başladı.
Belki de bu sezonun en iyi maçını çıkaran ve takımın en iyilerinden biri olan Mücahid Albayrak, Mickael Pote’nin golünde öylesine güzel bir orta yaptı ki, Pote o müthiş servisi, boş geçmedi.
Mücahid, gol attırmanın da morali ile adeta Arap atları gibi koşuyordu hem defansa, hem hücuma sol kanatta.
İnşallah bu tempoda devam eden Müco….
***
Cenk Ahmet de sağ kanatta müthiş işlere imza attı, sahanın yıldızı Emrah Başsan ile anlaşması süperdi.
Jasmin Scuk, “Bu formayı bulmuşum. Artık kaybetmem” dercesine, kene gibi yapıştı, Hataylı futbolculara.
Köprü’yü kapattı, Hataylı oyunculara…
***
Sakatlanıp çıkıncaya kadar İbrahim Akdağ savaştı, didindi “Ben bu takımın ruhu ve askeriyim” mesajını verdi.
Obertan adı üstünde Obe…
Varlığı sahada dosta güven, rakibe korku salıyor.
Bana göre Erkan Hoca, Obe’yi bir on dakika daha sahada tutabilirdi.
Çünkü Obe çıktıktan sonra rakip cesaretlendi.
Gerçi Hasan Hatipoğlu’nun golünden sonra 2-0’ı bulan ve morali üst seviyeye çıkan takımı hoca, niçin bu kadar geriye yaslanmasını sağladı, onu da anlayamadık. 2-1’den sonra skoru koruma içgüdüsünü anlayabiliriz, ama 2-0’da bu kadar geri çekilmek, bana göre mantıksızdı.
Aslında Yusuf Emre’nin o gereksiz hareketi sonucu rakibin Bokila ile golü bulması, rahat kazanacağımız maçı zora soktuk. Bu yüzden de bir 20-25 dakika ecel terleri döktük.
Emrah Başsan’ın bazukasının direkte patlaması, korku ve endişelerimizi daha da artırmaya başladı.
Ancak, Juju’nun uzatmada gelen golü hepimizi derin bir nefes aldırdı.
Juju, attığı golle Hatay’ın hemen fişini çekti.
Hem de puan alma umutlarını söndürdü.
3-1’lik skor taraftarın ve camianın hem moralini yükseltti. Hem de zirve yolunda umutlanmamızı sağladı.
Evet! Maçın adı büyük olunca, Erzurumspor’da büyük oynadı.
Sırada bir 6 puanlık maç daha var.
Eğer, Hatay karşısında aldığımız 3 gollü 3 puan anlam kazanacaksa, bu da Karagümrük’ten alacağımız puan ya da puanlarla taçlanmalı.
