Vedat REFAYELİ

2012 yılıydı.

Doğuştan böbrek yetmezliği bulunan Turgay Aktaş’a tedavi gördüğü Antalya Medikal Park Hastanesi’nde böbrek nakline karar verilmişti.

En ideali aile yakınlarından birisinin böbreğiydi.

Erzurum’un tanınmış ve eskilerden olan mali müşavirlerinden baba Turgut Aktaş, bir an bile tereddüt etmeden ‘Evet’ demiş ve bir böbreğini oğluna vermişti.

Nakil son derece başarılı geçmişti.

Onlar artık sadece baba oğul değil, aynı zamanda da böbrek kardeşi olmuşlardı.

Baba, bu zor gününde oğlunun yanında olmanın gurunu taşırken, oğul da sağlığına kavuştuğu için önce rabbine, sonra babasına dua ediyordu.

Turgay’a, baba böbreği ile yaşamanın nasıl bir duygu olduğunu soruyorum.

‘’Onun canını da taşıyor gibiyim. Böbreğini bende hep emanet görüyorum. Parayla ölçülemeyecek kıymette bir emanet’’ diyor.

O gün bugündür en küçük bir rahatsızlık duymadığını söyleyen Turgay Aktaş, babasının emanetini de taşıyor diye ayrıca sağlığına daha fazla önem verdiğini de söylüyor.

***

Baba oğul ile karşılaştım geçtiğimiz günler.

Adeta etle tırnak gibiler.

İnanılmaz bir sevgi bağı var aralarında.

Bunu farketmemek mümkün değil.

Oğul Turgay Aktaş bugün evli, iki çocuğu olan 33 yaşındaki bir genç olarak babasının neredeyse gölgesi olmuş.

Nereye gitseler hep beraberler.

Öyle ki baba Turgut Aktaş cep telefonu kullanmıyor.

Öteden beri cep kullanma alışkanlığı yok.

Onun telefonunu oğul Turgay taşıyor.

Anlayacağınız sadece babanın böbreğini değil, telefonunu da yanında taşıyor.

Baba ile oğul arasında bir de görüyorum ki böbrek bağı var, sağlıklı yaşarlar inşallah.

Allah muhabbetlerini artırsın, herşey gönüllerince olsun.

Baba oğul bana nedense sevdiğim bir özlü sözü de hatırlattı.

Aile bağı dışındaki tüm bağlar ayak bağıdır diye.

Zaten son derece düzenli, düzeyli bir aile yaşamları olduğunu bildiğim Aktaş ailesine bu vesile ile çok selam...