Vedat REFAYELİ

O aslında iyi bir ses sanatçısı olabilirdi.

Allah vergisi bir sesi vardı.

O sahnede şarkı söylerken, Zeki Müren’i, Bülent Ersoy’u dinliyorsun sanırdın.

O aslında Türk tiyatrosuna uzun süre hizmet edebilecek kalitede bir oyuncu olabilirdi.

Sahnedeyken Nejat Uygur gibiydi.

Çok güzel rol yapardı, her verilen rolü hakkıyla yerine getirirdi.

Ve herşeyden önce o Cem Yılmaz gibi, Ata Demirer gibi, Şahan Gökbakar gibi ünlü bir komedyen olabilirdi.

Doğaçlama esprileri ile daha o zamanlar gülmekten izleyiciyi kırıp geçirirdi.

Rahmetli ünlü tiyatro ve sinema sanatçısı Öztürk Serengil’in 1980’li yılları başlarında TRT’de haftada bir yayınlanan ‘İner misin, çıkar mısın?’ proğramının gediklisiydi.

O zamanlar Erzurum’un adını tüm Türkiye’ye duyuruyordu.

Kadayıf dolmasının yapımını ilk ondan dinlemiştim, Cumhur Seval sonraları yaptı.

Cevat Dursun Sakaoğlu Türkiye’de işte o kadayıf dolması yapımını kendine has ifadesi ile anlatırken, izleyenler bu gençte büyük bir yetenek olduğunun farkına varmışlardı.

Tabiri caizse yetenek fışkırırdı Cevat Dursun Sakaoğlu.

Ama o yıllar önce kapağı attığı bir kamu kurumunda işçi oldu, sıradan bir vatandaş olarak hayatını devam ettirdi.

Erzurum’da kaldı ve o şaşaalı hayattan çok, sakin, sade yaşamı tercih etti.

Emekli olduktan sonra da İzmir’e yerleşti ve orada yaşamını şimdi sürdürüyor.

Dün Youtube’de ‘Baharı Bekleyen Kumrular Gibi’ parçayı seslendirirken görünce aklıma geldi bunlar.

İzmir’de Gönül Gözü Gençlik Korosu diye kendisi gibi emeklilerle beraber bir koro kurmuşlar, orada seslendiriyor bu parçayı.

Yine güzel söylüyor.

Tıpkı 30 yıl öncesi gibi.

Yazık olmuş dedim gene kendi kendime.

Cevat Dursun Sakaoğlu da tıpkı akrabaları Erzurum kongresinin sembol isimlerinden olan adaşı Cevat Dursunoğlu gibi iz bırakabilirdi.

İşte yazık oldu demem o yüzden..

Neşet Ertaş söylemiş bir ropörtajında,"Nerede bir türkü söyleyen görürsen korkma yanına otur. Çünkü kötü insanların türküleri yoktur" der.

Cevat da, asker arkadaşım Cevat da iyi insandır.

Sesi gibi.

Kaçan balık büyük oldu, üzülmem, ah etmem o yüzdendir işte.