Müzik dinlemek sıklıkla yapmış olduğumuz bir iş! Şarkı, türkü ve şiirlerden mesaj alırım, mesaj veririm, sıkıntımı, neşemi müzikle fonlandırır, duyururum. Çoğu şarkılar, şiirler ve hele türküler bizi söylerler, bizi anlatırlar. Türküler biz, biz türküleriz.
Duyguları nakletmenin en güzel yolu değil midir, bir türkü söylemek! Dile dolanan bir şarkıyı yer ayırmaksızın mırıldanmak. Bazen gözyaşlarıyla bazen içe akıtılan duygu selleriyle! Kaybolduğumuz yerde kendimizi bir şiirde bulmak, bulduğumuz kendimizi ömür boyu bir şiirin kıtasında anlamak.
Bir şey düşündüm; endişelendim, cevap bulamadım; altmışlı yılların sonu ile doksanlı yılların ortasından sonra müzik, sinema çok cılız, yetim, dalları kurumaya yüz tutan çöl ağaçlarına döndü adeta!
Cem Karaca, Barış Manço, Berkant, Sezen, Kayahan, Orhan, Ferdi, Neşe, Müslim, Kayahan, Nilüfer, Sertap, İbrahim, Ahmet Kaya, Özlem, Erkal, Tarkan, Fazıl Say, MFÖ, Aşkın Nur Yengi, Serdar Ortaç ve adları sayılamayacak kadar çok sanatçılarımız ve eserleri o eşsiz şaheserleriyle müzik dünyamızda yoklar ve yerleri bomboş kaldı. Elbette ki adlarını sayfalara sığdıramayacağım kadar burada isimlerini yazamadığım sanatçılar içimi sızlatıyorlar. Bütün sanatçılarımız en üst seviyede saygıyı hak ediyorlar; selam olsun onlara!
O kadar çok eserler verdiler ki bu muhteşem insanlar, öyle şaheserler dinledik, okuduk, izledik ki; bu çöllüğe tahammül edemiyor ve nostalji takılıyorum artık.
Aslında yeni besteler, güfteler üretebilecek elbette sanatçılarımız var. Belki bu yeni eserlerin gecikmesi bir doğum sancısıdır, bilemiyorum!
Materyalizm mi bu kadar etkili oldu. Makyevelcilik, Ceyarcılık mı? Bilgisayarla müzik üretmeye çalışmak mı etkili oldu? Bilgisayarın aklı var, izanı var ama irfanı, duygusu yok! Duygusu olmayan bir makinadan şiir, müzik üretilebilir mi? Sahi insanlarda duyguları öldüren bir virüs mü çıktı bir yerlerden; ne dersiniz?
Nilüfer 1972 yılında söylemiş ve ne güzel söylemiş; Dünya Dönüyor! Dünya dönüyor; sen ne dersen de!
“Hiçbir şeyim az olmadı senin kadar ve hiçbir şeyi istemedim seni istediğim kadar” diyen Cem!
Doğayı ve insanı kucaklaştıran, hayvanlar âlemi ve insanı şarkısında barıştıran Manço; Arkadaşım Eşşek!
Eski sevilen, yıllarca eskimeyen, modası geçmeyen ölümsüz eserleri veren sanatçılarımızın asil ruh, eşsiz zevk, ulaşılmaz sevgi, saygı, nezaket ve mütevazılıkla yeni nesil sanatçılarımıza ilham olacaklarını düşünüyorum.
(*)Bütün sanatçı isimleri gelişigüzel yazılmıştır)
