Sevgi en güzel histir çünkü içinde umudu barındırır. Kedileri seversin, kuşları seversin, balıkları Sevrsin… İnsanı seversin… Tabiatı seversin… Hakkı seversin… Sevginin her türlüsü iyidir… Mevlana’ya sormuşlar: “sevmek mi sevilmek mi? diye. “sevmek demiş” “çünkü sevildiğinden emin olmazsın” emin olmadan sevmek umuttur… Tutunmadır... Hele bir de eminsen sevildiğine: kedini, kuşunu, balığını daha güzel seversin. Hakka daha inançla teslim olursun, yârine daha muhabbetle bağlı olursun…
Sevgi en güzel histir çünkü insanı erdemli kılar ve onu yüceleştirir… Neyi seviyorsan onu anlamaya iter seni... Bu da anlayışa, şefkate götürür insanı… Anlayış ve şefkat; fedakârlığa, uzlaşmaya, çözüme, huzura ve mutluluğa yol açar… Sonucunda; sevgiyle bezenmiş bir kalp; erdemli bir gönlün simgesidir…
Sevgi en güzel histir çünkü en iyi ilaçtır… Umutsuzlukla, buhranla, sevgisizlikle yaşayan biri ne denli yararlı olur kendine ve insanlara veya doğaya… Sevgiyle büyüyen çiçek bile daha güzel görünür… Bunu deneyebilirsiniz… Sevgiyle yapılan yemeğin tadı başkadır. Buna kalpten inanıyorum… Sevgiyle büyüyen çocuk daha sağlıklıdır… Daha olumlu düşünür, içine kapanık değildir, sosyaldir, doğru kararlar verebilir, paylaşımcıdır ve birçok güzel huyu barındırır…
Sevgi en güzel histir çünkü nefesinize anlam katar… Nice mucizeler gerçekleşir sevgiyle… Ümitli şeydir sevgi… Azmin ve direnmenin de simgesidir… Çünkü sevgi asla pes etmez…
Bir sevgi üstadı der ki “Yaralarımızı sarıp gidelim bilinmedik diyarlara. Gidelim… İçimizi hazırlayıp gidelim… Gitmek sadece yüreğine yol alınca güzel…” yeter ki sevgi olsun, sonunu bilmediği yola da çıkıyor insan, bu güzel sözde belirtildiği gibi… Gitmek sadece sevgiyle güzel ve gitmek bile sadece sevgiye ulaşınca güzel diyor sevgi üstadı…
Sevgi en güzel histir çünkü sevgi gitmez ve bitmez… Biten ve giden sevgi değildir zaten… Sonuç olarak sevin… Her şeyi… Kuşları, çiçekleri, şiirleri, işinizi, insanları…
Yunus Emre ne güze ifade etmiş:
Gelin tanış olalım, işin kolayın tutalım
Sevelim sevilelim, dünya kimseye kalmaz
