Sözün bittiği yerler olur ya bazen; işte İdlib’de yaşananlar tam da bu anlardan birisiydi aslında…
33 vatan evladını şehit verdik…
Bir başka ifadeyle…
Peygamber Ocağı’nda açmış olan tam 33 çiçek kopartıldı hayattan…
33 evlat, 33 kardeş…
Kimisi baba, kimisi abi, kimisi eş…
Tamı tamına 33…
Kor düşen yürekler çeksin diye sunulan bir tespih misali…
*
Tespih dedik de, aklımıza geldi…
Sahi!
“Elhamdulillah!” mı denilir hep tespih çekilirken?
Ya da dilimizden “Sübhanallah!” mı dökülür sürekli?
Veyahut tespih danelerini “Allahü Ekber!” diyerek mi süreriz birbiri ardına?
Hani diyor ya şair:
“İmamesi de var, şahittir Allah!” diye…
Amenna!
Hamd, âlemleri yaradan Yüce Allah’adır…
Allah, her noksandan münezzehtir…
Ve yine en büyük olandır Allah…
*
Peki…
Rahman ve Rahiym olan… Adl ve Hakem olan… Gafur ve Tevvab olan Allah, asilere, canilere ve zalimlere nasıl muamele eder sizce?
Can yakanlar…
Ah-ü zar ettirenler…
Zulmedenler için?
Var, evet onlara karşı da kuluna “Hafız” olan Allah var…
Gören Allah var, bilen Allah var, muhafaza eden Allah var…
Esirgenenlerden olmak niyazıyla var ya; bir de “El Müntakiym” olan Allah var…
İntikam alan Allah…
Hesabı soran Allah…
Caniye diz çöktüren, zalime kök söktüren Allah var…
*
Ne dedik…
“Tamı tamına 33 şehit ve tıpkı bir tespih misali” diye…
O halde…
Şu anda o tespihi tam da dane dane çekmenin zamanıdır...
Sabırla…
Sükûnla…
Ve hüşuyla…
Evet…
Ne dersiniz?
Sizler de, tıpkı herkesin yapması gerektiği gibi “Müntakiym” olan Allah’a sığınmak istemez misiniz bugün?
Öyleyse, buyurun!
Şehitlerimiz adedince:
“El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym, El Müntakiym”