Bizden sonraki nesil de ise büyüklere yer vermek isteyen çocuklara ebeveynleri “biletin parasını verdik, sen otur” dediler ve yer vermeyi öğretmediler.
“Sen”’i öğrettik çocuklarımıza, başkasına hizmet etmenin güzelliğini ve erdemini öğretmedik.
Saygıyı esas almadık!
Yardımcı olabilmeyi de.
“Sen” dedik sadece!
“Narsisim hastalıktan ziyade bir dramdır” diyor bir pedagog.
Kendilerinin çok önemli olduğunu çocuklara anlattık; ama sınırını sonsuz çizdik; çocuklar kendilerinden başkasını hatta ana-babayı bile önemsememeye başladılar!
Ana-babayı önemsememek; kendisini kendi gözüyle değerlendirmek; gelecek nesillerin büyük bir kısmını “narsis” yaptı!
Sanayinin gelişmeğe başladığı ama henüz elektronik canavarının hayatımıza girmediği altmışlı yıllarda çocuklar için özgüven problemi vardı. Bir nesil bunu hep yaşadı; bir nesil hep başkalarının yanında azarlandı, dayak yedi, bağırılıp çağrıldı! Sonra o nesil, soru sormayı öğrendi!
Soru sormayı kendi çocuklarına da öğretmeye kalktı!
“Sana birisi buradan kalk şuraya otur dediği zaman; niçin” diye sebebini sor diye öğretildi.
Çocuk bunu öğrendi, duramadı!
Kendini aştı; narsis oldu!
Hayatta yalnız kendisi!
Hatta çocukları bile kendi narsis benliğinde; kayboldu!
Öğüt; belli görünmezler dünyasından tecrübe ışığında insanları binlerce tehlikeden korumak için verilir. Yaş’ta olmayan akıl, baştaki saçları yolmamak içindir.
Öğüt almıyor şimdi çocuklar!
Öğüt’ü yuvada almışlar çünkü!
Önemsemiyor; kendisinden başkasını!
Asosyal çoğusu!
Dostu yok, arkadaşı yok, aradığı yok, arayanı yok, dost olarak.
Kendisine yettiğini, yetebileceğini sanıyor!
Vefası yok!
Minneti yok!
Sevgisi yok!
Sevgi hissetmiyor; duygusuz!
Verilmemiş ki; kızarmış patatesten başka bir şey kendisine.
Midesi beslenmiş, gönlü aç kalmış; zavallının!
Kızdı mı gözü kimseyi görmüyor!
Dini duygusu, Allah korkusu, sevgisi Facebook’daki paylaşımlarda kalıyor!
Bilmiyor ki; hayat inişlerden, çıkışlardan ibaret; keşke bilse!
Sergilediği üstünlük gösterisi aslında derin güvensizlik kaynaklı! Azarlaması da ondan!
Kendine yenilmenin başkalarına yenilmekten daha kötü olduğunu bir anlayabilse!
Başkasının kendisi hakkındaki fikirlerini önemsiz gibi göstermesine rağmen; yarışı başkaları için!
Başkalarına faydalı olmamak, başkalarına zarar vermekle aynı bence!
Toplumun hastalığı bu; insanlarla konuştukça narsismin yaygın bir toplum sorunu olduğunu anlıyorum!
Narsisten bir narsis olur mu; belki de bunu da gelecek nesiller görecekler!
