Önceki dönemlerde Erzurum Milletvekili olarak şehrimizi temsil eden İsmail Köse Beyefendinin vefatını işittiğimde "Milletvekili, Kolaylaştıran İnsan" başlıklı yazımı hatırladım.
Demiştim ki o yazıda:
Milletvekilini, bu güzel, sevimli; muhatabında saygı uyandıran sıfatın dışında sizce hangi kelime en iyi şekilde tanımlar? Buna verilecek çeşitli cevaplar olabilir. Ben ‘Kolaylaştıran insan’ diyorum.
Evet, milletvekili kolaylaştırıcıdır. Halk içinde muteber, efsaneleşmiş siyaset adamlarını hatırlayın, mevcutları dikkatle gözlemleyin. Bunların ortak özellikleri ‘kolay ulaşılabilir ve kolaylaştırıcı’ olmalarıdır.
‘Gönülleri, makamları, ahaliye açık olanlar. Samimiyetle mükrim olanlar. Ellerine, bellerine, dillerine hâkim olanlar. Sabırlı, sebatlı, sakin olanlar.’ Halkın gönlünde taht kurmayı başarmışlardır. Vakit saat gelip, görev süresi sona erdiğinde veya emrihak vaki olduğunda bile…Bu üstün niteliklere sahip olanlar ‘sürekli itibar nişanı’ ile milletçe ödüllendirilmişlerdir, ödüllendirileceklerdir. Nice bahtlı, eskimeyen siyasetçi vardır ki dönemleri bitmiştir, önemleri bitmemiştir ve hiç bitmeyecektir.
Evet, muhterem Hacı Abimiz bu kıstaslara uyan değerli bir siyasi şahsiyet olarak ömrünü tamamlayıp Hakk’a yürüdü.
Kendisiyle tanışıklığımız, onun Erzurum’un efsane emniyet müdürü olarak şöhrete kavuştuğu yıllara dayanıyor. O vakitler şehir yöneticileriyle irtibatı olan genç bir yerel gazete yöneticisiydim. Bu satırları kaleme alırken onunla ilgili bir haberi ve Ziraat Odası Başkanı merhum babam M. Hulusi Aksu’nun açıklamalarını birlikte verdiğim gazetenin birinci sayfası gözümde canlandı. Bu genç bürokrat, babamız ve diğer hatırlı aile büyüklerimizin tanıyıp itibar ettiği istikbal vadeden bir yönetici olarak göz dolduruyordu.
Biz Ankara’da bürokrasi merdivenlerinde emeklerken o da Milletvekili olarak ikbal basamaklarını hızla tırmandı. Vefatının ardından yaptığım paylaşımda ifade ettiğim gibi, kıymetli bir dost, hatırşinas bir ağabey olarak gönlümüzde yer edindi.
Kaymakamlığın kendisine kazandırdığı idari beceresini siyasete taşımasını bildi, bürokrasiyle ilişkilerinde devlet terbiyesini hep muhafaza etti. Milletvekilliğinde önemli bir meziyet olan hitabette mahirdi; güleç ve nazikti. Bu hususiyetleri seçmenle muhabbete dayalı iyi ilişkiler geliştirmesini sağladı. Muhtar, imam, sivil toplum yöneticileriyle hemhal olma sanatında usta idi.
Fakir fukaranın, garip gurabanın işlerini kolaylaştırmak için samimi çaba sarf ettiğine tanıyanlar tanıklık edeceklerdir. Bir memur titizliğiyle mesaisine riayet etmesiyle temayüz etmişti. Millî ve manevi hususlarda tavizsiz, uzun siyasi hayatında adı şaibelere karışmamış dürüst bir Erzurum evladı olarak hep iyilikle, hatırlanacaktır.
“Kadrini seng-i musallâda bilip ey Bâkî
Durup el bağlayalar karşına yârân saf saf” demiştir, büyük Bakî.
Genellikle bu hükmü doğru çıkarır insanların vefa zaafları. Cenaze merasiminde birçok dostunun tabutuna omuz verdiğini işittim. Kadri kıymeti sağlığında da bilinen bahtiyar kişilerdendi merhum. Hemşehrileri onu dört dönem milletvekilliği ile onurlandırdı, o da kudretli bir siyasetçi olarak şehre borcunu hizmetleriyle ödemeye çalıştı.
Danışmanı olarak entelektüel destek vermeye çalıştığım müddet içinde hiç incinmediğim değerli ağabeyimizin cenazesinde bulunsaydım, imam efendinin ‘nasıl bilirsiniz?’ sualine samimiyetle ‘iyi bilirdim’; ‘hakkınızı helal eder misiniz?’ sorusuna tereddütsüz ‘Helal olsun!’ derdim. İşte buradan diyorum. Allah gani gani rahmet etsin, mekânı cennet olsun.