Biz Erzurumluyuz…
Biz Erzurumsporluyuz…
Kızsak da, üzülsek de, bu hakikat hiç değişmeyecek; çünkü biz Dadaş’ız, Dadaş!
Birkaç yerde denk geldi, kulağımızla işittik…
İfadeler aynen şöyleydi:
- Biz artık Erzurumspor’un maçlarına gitmeme kararı aldık, çünkü bizi verem ediyorlar!
Eeee!
Erzurumspor’un maçlarına gitmeyince şifa mı bulmuş olacaksınız yani?
Ne bu afra, ne bu tafra!
Tamam, gazeteciyiz; yeri geliyor biz de eleştiriyor ve hatta çok ağır cümleler bile kuruyoruz takım için, futbolcular için…
Ne yapalım yani?
Biz de yazmaktan mı vazgeçelim?
Kalemimizi mi küstürelim?
Dilimizi mi susturalım?
Beyler!
Bu takım para babalarını temsil etmiyor!
Bu takım futbol baronlarını da temsil etmiyor!
Bu takım rengiyle, dokusuyla ve tadıyla bu memleketi ifade ediyor…
Kabul ediyoruz…
Futbol namına bir şey ortaya koyamadılar 8 hafta boyunca; ilaveten şöyle sırtımızı geriye yaslayarak adam akıllı bir maç da seyrettirmediler bize…
Ne diyorsunuz?
Atalım mı, satalım mı?
Deniz suyunu bilirsiniz, tuzludur…
İçersiniz, içtikçe yanar, yandıkça yeniden içersiniz…
Erzurumspor da bizim için böyle işte…
Ne atabiliriz, ne satabiliriz, ne de kendi kendimize küsebiliriz bu takıma!
Bizim be bu takım!
O takım biziz be!
Ne olursa olsun…
Bize saç-baş yoldurtsalar da, midemize kramplar soktursalar da, yanında olacağız, yanında duracağız, destek vereceğiz, maçlarına gideceğiz, o kadar…
Hem sevmek bu değil midir?
Erzurumspor bizim sevdamız değil midir?
Kaldı ki…
Delikanlı adamın sevdiğinin elini bırakması görülmüş şey midir?
O halde beyler!
Bırakın küslüğü falan bir yana ve yarın saat 14.00’te Kazım Karabekir Stadı’nda olun!
Sevdiğimizin gözü yollarda kalır yoksa…
Haydi!